İnsanoğlu yaratıldığı ilk günden beri aynı şeyleri yaparken zaman ve mekan değişiyor, etkilendikleri ve etkiledikleri raks ediyor etrafında. Dokunduğu her yerde ona dokunuyor. Yaşanan her deneyim kadar fark oluşuyor etrafta.

Gözleri çekik, teni beyaz yada sarı beniz, kimisi yaratılmış gün kurusu, kimi manolya…

Kiminin farkı sesinin tonunda, dokundu mu yüreğine bir başka hissettiriyor o an alemi. Açılıyor önünde kasvet bulutları, dağların esintisini hissediyor insan yüreğinin en derininde.

Peki nasıl oluyor bu?

Yaratılan herkes kendini gerçekleştirmeye geldi bu dünyaya. Renk saçmaya tat katmaya.

Kişinin yarattığı fark kendi yansıması.

Sesindeki ahenk bazen gözündeki neşe. Hüznü ise sonbaharda dökülen yaprak misali gözünden düşen yasta gizli. Kısmeti yediği her lokma, kendinden evrene dökülen ettiği her söz. Hayali diye başladığı her eylem yaşamda olması gerekenden öte değil.

Hayatın bir düzeni var. Emek bekler senden; istersin, azmedersin belki yorulur belki sevinirsin sonunda olanı olduğu gibi kabul edersin. Ortaya çıkan senden bir eser. Her anı inşa ettiğin bu yaşamda yarattığın farkın yansımalarıyla dolu.Senden sonra bile yansıman hayata kattıklarınla kendini ispat eden her gün.

Öyle ise hadi yansıt kendini, gör aynada aksini. Senden bir eser daha kat hayata sana ve hayata faydası olan.