Dışarıdaki hava o kadar güzeldi ki. Ahmet dede baharla birlikte cıvıldamaya başlayan kuşlarla yarış yapar gibi cıvıl cıvıl olmuştu. Heyecanlanıyordu. İlk dede torun günü gelmişti. Emekli olduktan sonra kendini oyalayacak şeyler bulmuştu ama bu onun için büyük sorumluluktu. En değerlisi, canının can parçası torunuyla gezmeye gideceklerdi. Planlar yapıp stratejiler geliştiriyordu. ” Dondurma sever torunum, yok[...]

Yıllar içinde en çok biriktirdiğimiz şeydir o. Kimileri daha pusetteyken alır yerini hayatımızda. Parka onunla oyun oynamak uğruna gittiğimiz, yanımızda olması için taklalar attığımız arkadaşlarımız. Bizi tanıyor, bizi biliyor diye içimiz rahattır onunla. Gelecek itirazlarına alışkındır bünyemiz. Bazılarımız yeni arkadaşa çok açıktır. Keşfedilecek çok yer var edasıyla gezinir gözlerimiz etrafta. Yeni mekanı, yeni kişileri sahiplenmek[...]

Yeni seneye başlarken içimizde hevesler, istekler, merak ve kimi zaman da endişe yer alıyor olabilir. Çok istemekten, aklımızdan çıkaramamaktan ya da al, ver, koy, kaldır demekten kafamızın içi pazar yerine dönmüş gibidir belki. Gerçekleşmesinden çok korktuğumuz olaylar da vardır sanırım. Birçoğumuzda azla yetinmek istemiyordur eminim. O zaman nasıl yapacağız? Hayat; niyet, eylem, sabır-kabul, olması gerekenin[...]

İnsanoğlu yaratıldığı ilk günden beri aynı şeyleri yaparken zaman ve mekan değişiyor, etkilendikleri ve etkiledikleri raks ediyor etrafında. Dokunduğu her yerde ona dokunuyor. Yaşanan her deneyim kadar fark oluşuyor etrafta. Gözleri çekik, teni beyaz yada sarı beniz, kimisi yaratılmış gün kurusu, kimi manolya… Kiminin farkı sesinin tonunda, dokundu mu yüreğine bir başka hissettiriyor o an[...]

Annesi ile babası yarış yapıyorlardı. “A” dedi, “Ba” dedi. Dedesi ise için için hevesleniyordu “Ah bir Dede dese.” Gel zaman git zaman her şey olması gerektiği gibi oldu. Doğan her canlı gibi o da büyüdü, ses geldi harflere, can geldi. Ne komikti bazı kelimeleri aynı halası gibi söylüyordu dönmüyordu dili. Yuvarlanıyordu ağzında heceler. Her gün[...]

Zerreden oluşan ve dünyaya ulaşan insan her gün yeniden doğar. Beden kendini yenileyen hücrelerle yaşamını idame ettirirken, zihin yolculuğu istasyon biriktirir hat boyunca. Tüm yolculukta ruhu inenleri, binenleri selamlayan hem kondüktör hem vatman gibidir. Vagonda taşıdığı yükleri aldığı yerden bırakacağı ana kadar sarıp sarmalamayı iyi bilir. Yolculuğun başı ve sonu, yolu ve yolcuları son gün[...]

Sonucun ortaya çıkması için onu başlatan bir sebebe ihtiyaç vardır. Yaşanılan olayı tetikleyen başlangıç noktası bundan yıllar önce bile başlamış olabilir. Bugün yaşadıklarımızı anlayabilmemiz için geçmişimizi iyi analiz ediyor olmamız gerekir. Yıllar içinde yaşananlardan örnekler verelim mi? Büyük dedemiz zamanında hayaller kurdu, planlar yaptı. Çalıştı, çabaladı kurduğu işte zamanla başarıyı yakaladı. Aileden aldığı manevi ve[...]