Dışarıdaki hava o kadar güzeldi ki. Ahmet dede baharla birlikte cıvıldamaya başlayan kuşlarla yarış yapar gibi cıvıl cıvıl olmuştu. Heyecanlanıyordu. İlk dede torun günü gelmişti. Emekli olduktan sonra kendini oyalayacak şeyler bulmuştu ama bu onun için büyük sorumluluktu. En değerlisi, canının can parçası torunuyla gezmeye gideceklerdi. Planlar yapıp stratejiler geliştiriyordu.

” Dondurma sever torunum, yok yok boğazı şişer şimdi. ”

” Balık mı yesek sağlıklı olsun yok yok o köfte sever. ”

Sevdiğini yere göğe koyamayan sevdalı misali sabırsızlıkla varmıştı yanlarına. Emir hazırlanmış kapıda bekliyordu. Kucaklaştılar ve yola koyuldular. Emir anlatıyor dede dinliyor yol boyunca gülerek ilerliyorlardı.

Ne olduysa işte bu anda oldu. Yerde duran ufacık bir taş Emir in takılmasına ve istemeden düşüp başını vurmasına sebep olmuştu. Ortalık savaş alanına döndü. Emir ağlıyor, dede panik üstelik alnından aşağı ince ince kan sızıyordu.

Emir çok korkmuş ve anlamamıştı kafasına yediği şaplağın anlamını tek hatırladığı dedesinin

“Senden adam olmaz, düz yolda bile yürüyemiyorsun “sözleri oldu.

Ahmet dede çok mahcuptu ne diyecekti kızına küçücük çocuğa sahip çıkamamıştı. Torunun alnından sızan kanı görünce tansiyonu 20 ye çıkmıştı zaten, çınlıyordu kulakları. Sıkıca tuttu torununun elinden çekiştirerek götürüyordu eczaneye panikle. Pansuman yapsınlar diye düşündü yoksa hastaneye mi gitsek? Sadece çizilmişti oysa. Eczacı karşıladı Emiri sarıldı, sordu ona neler olduğunu ve temizledi alnındaki izleri buz koymaya bile ihtiyaç yoktu hafifti olanlar ama Emir in zihninde yer etmişti.

Emir duyduğu sözler ve ters bir refleks olarak ortaya çıkarak kafasına yediği şaplağın büyünce

– sorumluluk almaktan hiç hoşlanmamasına sebep alabilmek,

-doğru dürüst yapamayacağına inanarak eylemsizliği seçebilmek,

-kararsızlık yaşayabilmek,

yada

-Her şeye dikkat etmeliyim diyerek kontrol bekçisi olabilmek,

-Kimseyi üzmemeliyim diyerek kendini önemsememek,

-beceri konusunda herkes kadar iyi olmadığına inanıp kendine güvenememek

olasılıklarını yaratabileceğini nereden bilebilirdi.

Korkularımızla aldığımız gereksiz kararlarımız, öyle olduğunu zannettiğimiz anlarımız olabilir. Ancak farkındalığımızı geliştirerek bunun üstesinden gelebileceğimizi bilerek buna zaman ayırmalıyız. En önemlisi yeni nesiller için bizler de davranışlarımızın neye mal olacağı konusunda daha düşünceli davranmalıyız…